ก่อนที่เราจะนอน เราลองมาทบทวนกับตัวเองกันดีไหมคะว่า เราลืมอะไรไปหรือเปล่า เพื่อที่เราจะไม่ละเลยความรู้สึกของตัวเองและคนรอบข้าง

 

Alljit ร่วมกับคุณวันเฉลิม คงคาหลวง (นักจิตวิทยาการปรึกษา) เจ้าของแฟนเพจ Trust.นักจิตวิทยาการปรึกษา

เราลืมอะไรไปหรือเปล่าว่า “ สนใจแต่เป้าหมายของตัวเอง จนลืมความรู้สึกและความสัมพันธ์ของคนรอบข้างไป ”

เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงจะเคยเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา จนบางครั้งเราก็กลายเป็นคนที่ทำตัวไม่น่ารักกับคนรอบข้างโดยที่เราไม่รู้ตัว แต่ก่อนที่เราจะไปหาวิธีแก้ไขหรือวิธีปรับปรุงตัวเราเองนั้น

 

อยากจะชวนทุก ๆ คนมาลองคิดกันเล่น ๆ ดูว่า การที่เราโฟกัสที่เป้าหมายของเราอย่างชัดเจน  ทุ่มเททำมันอย่างเต็มที่มาก และเราก็เลือกเองด้วยว่าจะไม่สนใจหรือไม่แคร์ความรู้สึก ความสัมพนพันธ์ของคนรอบข้าง

 

เพราะเรารู้สึกว่าเป้าหมายของเรามันสำคัญกว่า อีกทั้งคนรอบข้างก็ไม่ได้สนใจและแคร์ความรู้สึกเราขนาดนั้น  แบบนี้เราผิดไหม?

 

ถ้าให้ตอบแบบเร็วเลยก็คงไม่ผิด เรื่องนี้อาจจะต้องย้อนไปตั้งแต่เราเกิดในวัยที่เรายังเป็นเด็กอยู่ 

 

เพราะมนุษย์เกิดมาสมัยที่ยังเป็นเด็กไม่สามารถพึ่งพาตัวเองได้ก็ต้องมีพ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ หรือที่เราเรียกรวม ๆ ว่าครอบครัวคอยช่วยเหลือเรา จนเราค่อย ๆ เติบโตเริ่มมีความสัมพันธ์ในรูปแบบอื่น ๆ เช่น เพื่อน แฟน

 

เราก็จะใช้ความสัมพันธ์ที่ได้มาจากพื้นฐานในครอบครัวมาใช้กับความสัมพันธ์นี้ของเรา เพราะเมื่อเราโตขึ้นเริ่มมีความคิด ทัศนคติ การตัดสินใจเป็นของตัวเอง เราก็จะเริ่มห่างจากครอบครัวลงไปเช่นกัน 

 

แต่ถ้าพื้นฐานตอนเด็กในครอบครัวของเราเริ่มต้นมาไม่ดี ก็จะทำให้เราเติบโตมาด้วยความรู้สึกที่ต้องมั่นคง ตั้งใจและทุ่มเทอย่างมากที่จะต้องทำตามเป้าหมายของตัวเองให้สำเร็จ มีการตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ตลอดว่า

เราเกิดมาเพื่ออะไร เป้าหมายของฉันคืออะไร คุณค่าในชีวิตฉันคืออะไร

เพราะพื้นฐานของเราที่ได้จากครอบครัวขาดมาตั้งแต่แรก เราเลยจำเป็นต้องข้ามขั้นและพยายามก้าวผ่านความรู้สึกนี้ไป เพื่อทำให้ขั้นนี้ของชีวิตเรามั่นคง และแข็งแรงมาก ๆ แม้ว่าขั้นพื้นฐานของครอบครัวเราจะขาดมาก่อน

เราลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่า “ตอนนี้เรากำลังทำตัวไม่น่ารักกับคนรอบข้างที่เขาให้ความสำคัญเราอยู่”

การที่เราทำตามเป้าหมายของตัวเองในบางครั้งมันสร้างความเครียดและความกดดันเป็นอย่างมาก ถ้าเราเก็บความเครียดนั้นไว้ในใจและเราสามารถควบคุมมันได้ตรงนี้ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลย

 

แต่ถ้าสะสมจนมากเกินไปและเราไม่สามารถควบคุมได้จนเราอาจจะเผลอละเลยความรู้สึกของคนรอบข้างไป และเอาความเครียดของเรานั้นไปสาดใส่เขาโดยที่เราไม่รู้ตัว

 

ตรงนี้เราคงต้องกลับมาทบทวนตัวเองก่อนว่า มันคือข้อเท็จจริงในความสัมพันธ์ไหม

 

เพราะถึงแม้เขาจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยของคุณ หรือเป็นคนใกล้ตัวแต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะสาดทุกอารมณ์ที่มีใส่เขาได้ เพราะถ้าเกิดเขาเองไม่ได้พื้นที่ใหญ่พอที่จะแบกรับอารมณ์ของคุณที่ไปสาดใส่เขานั้น ก็

 

อาจจะแปลว่าคุณเองก็ไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของเขาจริงๆมากเท่าไหร่ 

“ เราลองถามความรู้สึกเขาหน่อยดีไหม ?  ”

กินข้าวยัง , วันนี้ที่ทำงานเป็นอย่างไรบ้าง ,  ทำอะไรอยู่  การถามคำถามไม่จำเป็นต้องถามเฉพาะเรื่องใหญ่ ๆ เลย เราสามารถเริ่มจากการถามเรื่องเล็ก ๆ ง่าย ๆ ใกล้ตัวก็ได้

 

มันแสดงถึงความใส่ใจที่เรามีต่อเขาได้ชัดเจนมากที่สุด และจะทำให้เราได้พูดคุยกันมากขึ้น เพราะการพูดคุยคือการสื่อสารที่ดีที่สุด 

 

ในเรื่องอารมณ์ของเรานั้นต้องเรียนรู้ก่อนว่าเราจะต้องควบคุมมันด้วยความรู้สึก หมายถึง คุณจะต้องนำความรู้สึกของคุณมาช่วยกำกับในเรื่องนี้

 

ถ้าคุณเครียดคุณลองถามกับตัวเองก่อนว่าคุณอยากจะแบ่งปัน หรือแชร์ความเครียดนี้ให้เขามาโอบอุ้มจิตใจเรา

 

ถ้าเป็นความรู้สึกนี้คุณสามารถแชร์เรื่องความ ความเครียดกับเขาได้เลย แต่ถ้าคุณแค่อยากจะสาดอารมณ์เครียดใส่เขา ให้เขามารองรับอารมณ์ของคุณ

 

โดยที่คุณไม่แม้แต่จะถามเขากลับเลยว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกอย่างไรบ้าง หรือเขาเองก็กำลังเจอกับเรื่องเครียดอยู่

 

แต่ก็ยังต้องมารองรับอารมณ์ของคุณตรงนี้คุณคงต้องกลับมาทบทวนกับตัวเองว่า คุณลืมเขารู้สึกของเขาไปหรือเปล่า ?

 

ในทุกๆอย่างมีช่วงเวลาของมัน ถ้าเกิดคุณทำเป้าหมายของคุณเสร็จแล้ว หรือยังไม่เสร็จก็ตาม แต่ในเมื่อมันหมดเวลางานแล้วคุณก็ควรแบ่งเวลาให้ตัวเองได้พักผ่อนจริง ๆ และอยู่กับคนรอบข้างจริง ๆ บ้าง

 

ชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่เรื่องเป้าหมายในชีวิตเพียงเรื่องเดียว ถึงแม้คุณจะอยู่คนเดียวหรือโดนเดี่ยวก็ตาม คุณยังต้องมีเพื่อน มีครอบครัว มีกิจกรรมต่าง ๆ อยู่ 

 

ต่อให้เป้าหมายนั้นคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุดของคุณแต่ก็ยังมีสิ่งอื่น ๆ ที่รอให้คุณทำ และให้คุณสนุกไปกับมัน

 

เป้าหมายนั้นอาจจะเป็นเป้าหมายใหญ่ของคุณ และทำให้คุณมีความสุขมากที่สุด แต่ก็ยังมีความสุขเล็ก ๆ ให้คุณได้เก็บในระหว่างทางนี้  ถ้าคุณมีเวลาทำเป้าหมายของคุณก็ทำมันอย่างเต็มที่และทำให้สุด

 

แต่หลังจากนั้นคุณต้องกลับมาดูด้วยว่าคุณได้พักผ่อนจริง ๆ แล้วหรือยัง ได้ให้เวลากับคนรอบข้างบ้างหรือเปล่า ให้เวลาได้อยู่กับตัวเองบ้างไหม

 

เพราะสุดท้ายแล้วเราก็ต้องให้ความสำคัญกับเรื่องราวนั้นในเวลาที่เหมาะสมเช่นกัน