เคยสงสัยไหมคะว่าทำไมคนเราถึงรู้สึก “ โหยหาคนที่ทิ้งเราไป ” มากกว่าคนที่เลิกกันด้วยดี

บางคนก็ได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่า “ ฉันผิดอะไร เขาถึงได้ทิ้งฉันไป ”

บทความนี้ Alljit ร่วมกับคุณวันเฉลิม คงคาหลวง (นักจิตวิทยาการปรึกษา) เจ้าของแฟนเพจ Trust.นักจิตวิทยาการปรึกษา

มาพูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึกที่เรายังโหยหาค้างคากับคนที่ทิ้งเราไปในรูปแบบหลักจิตวิทยา

เพราะอะไรถึงต้องรู้สึก โหยหาคนที่ทิ้งเราไป 

นั่นอาจเป็นเพราะว่าคุณอยู่เฉย ๆ แล้วคุณกลายเป็นคนที่โดนเขาทิ้ง จึงมีความสงสัยอยู่ในใจเต็มไปหมดว่า

“เพราะอะไรและทำไม” จนคุณอยากที่จะต้องเคลียร์ประเด็นนี้เพื่อถามเขาให้ได้ว่า “ฉันทำผิดอะไร ฉันยังดีไม่พอตรงไหนเธอถึงมาทิ้งฉันไปแบบนี้”

ถามตัวเองว่าทำไมยังรู้สึก โหยหาคนที่ทิ้งเราไป

ก่อนอื่นเลยอยากให้คุณลองถามใจตัวเองใหม่อีกครั้งดูก่อนว่า คุณต้องการเขาจริง ๆ หรือคุณยอมรับไม่ได้ที่ตัวคุณไม่ใช่คำตอบสำหรับเขา

ถ้าคุณต้องการเขาจริง ๆ คือ คุณเอาชีวิตไปแขวนไว้ที่เขา ขาดเขาไม่ได้ ชีวิตคุณต้องมีเขาอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น หรือจริง ๆ แล้วคุณแค่ต้องการคำตอบ เพื่อทำให้คุณรู้สึกดีว่าคุณไม่ได้ถูกทอดทิ้งคุณมีค่ามากพอสำหรับเขา 

ซึ่งถ้าคุณคิดแบบนี้คุณไม่จำเป็นที่จะต้องมีเขา คุณก็อยู่ได้ แต่เป็นความรู้สึกแบบว่า ฉันดีไม่พอหรอ ฉันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ

อยากจะบอกว่าต่อให้เขาจะเป็นคนที่ทิ้งคุณไป นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณต้องเป็นคนที่ไม่มีค่า คนเรามีค่าในตัวเองเสมอ คุณเองก็มีค่าในตัวเองเช่นเดียวกัน

ต้องการเขาจริง ๆ หรือรู้สึกค้างคาใจ

เพราะฉะนั้นลองถามตัวเองว่าคุณต้องการเขาจริง ๆ หรือแค่รู้สึกค้างคาใจ รู้สึกยอมรับกับความจริงที่จบลงนี้ไม่ได้  ตามจริงแล้ว เขาก็แค่ใครคนหนึ่งที่ไม่เห็นค่าในตัวคุณ อย่าเก็บเอามาคิดว่าตัวคุณเองไม่มีค่า

เพียงเพราะเขาเลิกกับคุณไป หรือคุณอยากกลับไปเพื่อพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าคุณมีค่ามากพอสำหรับเขา 

เมื่อไหร่ก็ตามที่ความสัมพันธ์ได้จบลง คุณต้องจัดการกับความรู้สึกที่จบลงไปก่อน อยู่กับความเป็นจริงที่เขาทิ้งคุณไป การที่จะมีความรักและความสัมพันธ์ที่ดีได้นั้น

คุณต้องปลอบโยนความเดียวดายของตัวเองก่อน เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาหายไปคุณจะรู้สึกเดียวดายในทันที

ดังนั้นอยากให้คุณลองทบทวนตัวเองว่าจริง ๆ แล้วเพราะอะไรถึงยังรู้สึกแบบนั้นอยู่ ฟังเสียงของหัวใจตัวเองว่าคุณต้องการเอาชนะ หรือคุณต้องการเขาจริง ๆ

เพราะคำตอบที่แท้จริงอาจจะไม่ใช่อย่างที่คุณคิดตั้งแต่แรกก็เป็นได้